Onze eerste ervaringen in Thailand

Het is alweer ruim een maand geleden dat we naar Thailand vertrokken. Wat vliegt de tijd!

De reis.

Wat hebben we een stress gehad om alles op tijd klaar te krijgen en…. Waar we ons het meeste zorgen over maakten… hoe doorstaan de honden de vlucht en komen ze door de immigration zonder dat ze in quarantaine moeten. Nou, zoals de meesten van jullie denk ik al hadden meegekregen is alles heel soepel verlopen. Tijdens de vlucht hebben Herman en ik nog wel een paar bezorgde blikken gewisseld, want natuurlijk hadden we tijdens deze vlucht best wel wat turbulentie maar gelukkig ging alles goed. Er was wel een minpuntje: ze hadden ons verteld dat de honden tijdens de vlucht gewoon eten en drinken zouden krijgen dus als we brokjes hadden was het handig dit mee te geven. We hadden hiervoor speciaal nog twee bakjes erbij gekocht want bij iedere bench zat maar 1 bakje en tja, daar kun je natuurlijk niet tegelijk eten en drinken in doen! Wij dus keurig twee bakjes aan iedere bench bevestigd met voor iedere hond een zakje met brokken. En je begrijpt het al. Toen we de honden eindelijk weer zagen zaten deze brokjes nog steeds keurig in het zakje….

Nadat we het vliegtuig uitkwamen stond er meteen iemand met een bord met onze namen te zwaaien en vertelde ons waar we de honden konden ophalen. Wij daar natuurlijk meteen naar toe. Daar aangekomen zou het blijkbaar nog wel even duren, dus we besloten dat Herman alvast de bagage zou gaan halen en ik zou blijven wachten. Opeens zie ik Herman met een enorme kar lopen met daarop de benches! Hij had de kar met de benches gezien en gezegd dat dat zijn honden waren en hij mocht ze zo meenemen. (Wij verbaasd dat dat zo makkelijk ging, hij hoefde geen enkel papier te laten zien, kon ze zo meenemen). OK, we waren er nog niet, maar toch. Eerst nog naar een immigration kantoor om allerlei stempeltjes te halen, kopieën te laten maken en het dubbel checken van de import vergunning, Daarna nog via customs “goods to declare”, rekening betalen. Eigenlijk ging het allemaal wel vrij soepel. Dus…. Alles is goed gegaan.

Helaas voor de dames moesten ze nog steeds hun plas ophouden want hierna moesten ze met bench en al in de taxi die we hadden geregeld. Alles bij elkaar hebben ze ruim 20 uur in de bench gezeten. OK, ze roken wel een klein beetje naar plas dus in de taxi rook het niet erg fris. Wij waarschijnlijk ook niet meer. De chauffeur zal wel hebben gedacht….

Eenmaal in ons huis in Siam Lake View aangekomen werden we door de makelaar en de eigenaresse opgevangen en konden we eindelijk tot rust komen.

De eerste weken
Wat hebben we de eerste weken allemaal gedaan? Nou Herman had maar 4 dagen om bij te komen, want hij moest zondags meteen op en neer naar India. Ik heb me met name gestort op het inrichten van het huis. Het was half gemeubileerd dus er moet nog wel het een en ander aangevuld worden. Onze eigen spullen komen pas derde week van September aan, dus voorlopig hebben we bedden en een eethoek, en wat we in onze drie koffers hebben gestopt. Dus het is nog een beetje behelpen. Om een voorbeeld te geven; we hebben 1 pannetje om water te koken, 2 bordjes, voor ieder een zetje bestek en we hebben hier nog twee mokken gekocht. Dat is al ons servies voorlopig. Meer hebben we ook niet nodig want tussen de middag eten we met name fruit of iets wat we langs de weg kopen en ’s avond eten we buiten de deur. Als we hier het terrein aflopen hebben we meteen links en rechts rond het meer allerlei restaurantjes en barretjes, dus genoeg keus. Ook hebben we het advies gekregen Thaise TV te kijken om aan taal en cultuur te wennen; maar we kijken Netflix en als we een filmpje wilden kijken zetten we gewoon de ligbedden in de woonkamer (van het zwembad). Dit was prima te doen hoor, voelde wat romeins. Wel mooi dat we al snel een bank hebben gevonden. Kamperen in eigen huis is leuk, maar we zullen toch maar wat blij zijn als de container met onze spullen er zal zijn!


Het auto rijden. Het was wel even wennen!!!!

Tja…. Autorijden. Dat is hier best lastig. En het is niet alleen het links rijden.
In Thailand krijg je je rijbewijs na een theoretisch examen. Dus dan heb je je rijbewijs, maar nog nauwelijks een meter gereden!!!
Maar eigenlijk is het vrij simpel; er zijn wel verkeersregels, maar niemand kent die. Dus eigenlijk zijn er geen verkeersregels. Dus ook geen voorrangsregels. We horen van sommige mensen dat ze niet durven te rijden, maar je moet er gewoon aan wennen dat er weinig structuur is.
Gelukkig wil niemand een aanrijding dus het komt erop neer dat de meesten vrij voorzichtig rijden. We hebben hier vlakbij een kruising die ze bijvoorbeeld “chicken crossing” noemen. Als je bang bent (chicken) duurt het een eeuwigheid voordat je door kunt rijden. Dus…. Zorg dat je een grote auto rijdt en rijdt langzaam door… dan stopt de ander meestal wel en kun je verder doorrijden. Geen regels is trouwens sowieso erg Thais. Mooie uitspraak is dan ook: “Het mag eigenlijk niet, maar het is ook niet verboden!”
Wij rijden dan ook in een grote Toyota Fortuner, size does matter:) We hebben de eerste weken iedere dag om de beurt gereden en op een gegeven moment wen je er wel aan dat de brommers, scooters etc. je links en rechts om de oren vliegen. Gewoon proberen bij de andere weggebruikers uit de buurt te blijven en heel veel richting aangeven zodat andere weggebruikers kunnen zien wat je wilt gaan doen zodat je bij jou uit de buurt kunnen blijven. Verder heb je hier 1 heel groot voordeel: mensen zijn niet agressief op de weg. Wil je langzaam rijden, dan is dat prima, dan halen we je gewoon in (links of rechts) er zal nooit naar je getoeterd worden en mensen laten je er makkelijk tussen als je bijvoorbeeld aangeeft dat je opeens naar links wil. Als jij rechts wilt stilstaan, dan is dat prima. Je moet er alleen even rekening mee houden dat dit kan gebeuren.

De honden

Lois en Jane hebben natuurlijk tijd nodig om aan de temperatuur te wennen maar ze kunnen gelukkig regelmatig in het meer zwemmen en met natte poten voor de ventilator liggen is ook heel lekker. Wel moeten ze het overdag rustig aan doen (we wandelen tussen de middag niet meer met ze, dan is het te warm). Gelukkig zijn ze vrij groot tov de honden hier dus zijn de meeste straathonden wel voorzichtig in het benaderen van onze dames. Jane’s techniek om blaffend op andere honden af te stormen had in het begin effect (ze vonden haar maar raar en bleven ver uit haar buurt) maar nadat ze haar een paar keer hadden gezien waren ze niet meer zo onder de indruk en gingen ze steeds dichterbij staan blaffen. Nu loopt Jane rustig naar de honden toe. Lois heeft vanaf het begin die techniek gehanteerd en de honden vinden haar wel OK. Alles bij elkaar genomen hebben we het gevoel dat ze het hier best leuk vinden. Ze zijn de hele dag buiten en ’s nachts doen we (voorlopig lig) in de woonkamer de airco voor ze aan. Bij de dierenarts was het wel een uitdaging om de dames weer mee te krijgen. Het schijnt hier de gewoonte te zijn dat de honden bij de dierenarts ook gewassen en geknipt te worden. Ze wilden ze al in een bench zetten maar Lois dacht natuurlijk dat ze weer het vliegtuig in zou gaan dus die wurmde zich uit haar riem en liep vastbesloten naar de uitgang. Met een air van “Mij niet gezien, ik ga weer”. Ik heb nog wel even moeite moeten doen om ze meteen weer mee te mogen nemen.
Ook hebben ze hier in de bossen heel vervelende kleine zwarte mieren (ze hebben ook grote rode hoor!). Maar deze kleintjes gaan op de poten van de honden, tussen de kussentjes zitten en bijten. Echt heel gemeen! Als er iemand nog een tip heeft om te voorkomen dat deze honden treiteraars op de poten van onze dames gaan zitten?

Our first Ceremony

Toen we hier nog maar net waren werden we meteen uitgenodigd voor een Ceremony ter ere van de verjaardag van de vrouw van de Koning. Deze ceremony vond plaats bij het meer. Het was een indrukwekkende gebeurtenis en de ceremony werd uitgevoerd door de monniken van een tempel hier vlakbij. Iedereen neemt voedsel of drinken mee. Dit wordt op een lange rij tafels gezet. Na soort zegeningen en gebed gaan alle bezoekers rijst verdelen. Iedereen, dus wij ook, kregen een schaal met rijst en die rijst verdeel je terwijl je langs allerlei potten loopt over de potten die op tafel staan. Hierna gingen eerst de monniken eten, daarna de andere mensen. Dit is echt een hele sociale gebeurtenis. We hebben genoten van het heerlijke eten en het bijzonder vriendelijke gezelschap.

Pattaya International Ladies Club (PILC)

Door een van onze buurvrouwen (Geraldine, zij komt uit Schotland) werd ik op een internationale vrouwenclub gewezen. Ze hebben veel events; sociale events (weekendjes weg, paardenrennen kijken, goede doelen bijeenkomsten, maar ook gewoon regelmatig met elkaar koffie drinken. Het is een hele grote club. Ik weet nog niet hoeveel leden maar op 1 koffie ochtend waren er al rond de 40-50 dames. Door deze bijeenkomst ook al met een paar hele leuke mensen in contact gekomen en we zijn al een avond met een frans stel naar een concert van het Cambridge koor in het plaatselijke weeshuis geweest. Dus hopelijk het begin van leuke vriendschappen…

Kuala Lumpur

Zoals een aantal van jullie weten hebben we nog een toerist Visa. Dit houdt in dat we iedere 4 weken even het land uit moeten. We wilden niet te ver en Kuala Lumpur hadden we nog nooit echt goed gezien (alleen op doorreis geweest). Shopping zou hier geweldig zijn en Herman had hard nieuwe kleding nodig. Gelukkig hadden we via mijn zus vernomen dat een buurmeisje van haar hier 3 maanden in Pattaya werkt. We hebben meteen contact met haar gezocht en na een heel gezellig etentje bleek dat zij het wel leuk zou vinden om tijdens ons weekendje KL op de honden te passen dus dat was een zorg minden vwb de honden. We hebben een goed weekend gehad, zaten op een werkelijk fantastische locatie maar helaas waren we de tweede dag wel erg moe. En….. geen enkel kledingstuk gekocht! Echt niets kunnen vinden. Alleen een bedrunner gekocht. Als je tassen of schoenen wilt kopen is “ this the place to be” maar vwb kleding, niet echt wat voor ons… KL is wel een prachtige stad, heel mooi Park en vriendelijke mensen.

Nog een Ceremony

Helaas moest Herman meteen hard aan het werk dus dat was denk ik best zwaar voor hem maar dat begint ook al zijn vruchten af te werpen. Vorige week hadden we in Bangkok weer een Ceremony. Dit keer om het huurcontract te tekenen van het gebouw waar de fabriek komt (zie foto).

Sabai en Sanuk

Alles bij elkaar hebben we de eerste weken al zoveel indrukken en contacten op gedaan, dat we ons al helemaal thuis beginnen te voelen. We wonen op een heerlijke plek, weg van de hectiek van Pattaya, terwijl we daar in 15 minuten heen rijden. Natuurlijk is er het Pattaya van toerisme en dan ook van een heel bepaald soort. Daar omheen is het bedrijvig, rijk aan industrie, levendig, origineel en gemengd met de heerlijke Thaise kunst van het leven genieten en natuurlijk heellijk eten. Sabai en Sanuk.